Hayata bakmayı,
Hayata dokunmayı bilseler.
En güzel çiçeğin kendileri olduğunu bilebileceklerdi.
Belki,
onları farklı bir yerden izleyen hiç bilmediğimiz varlıklar,
Onları,
çiçek bahçesi olarak bile görüyor olabilirdi.
Mutluluk,
insana verilen en güzel ödüldü.
Çiçekler; mutluluğun süsleri,
Gülmek makyajı,
Huzur elbisesiydi.
Onlar, bahçelerini susuz bırakmayı tercih etti.
Çünkü, mutluluğu hiç tatmamış birine aksini ispatlamak zordu.
Oysa,
eve dönüp bahçeyi sulamak ve
çiçekleri sevmek yeterliydi.
ERAY DEDİK
Comments